Wakacyjna Akademia Kultury – Warsztaty teatralne ”O czym szumią lubuskie knieje”

Zrealizowano ze środków Narodowego Centrum Kultury

W dniu 11 i 12 sierpnia odbyły się warsztaty teatralne prowadzone przez Panią Teresę Lisowską aktorkę Teatru im. J. Osterwy w Gorzowie Wlkp. Na początku aktorka zaprezentowała własną interpretację „Legend lubuskich ”autorstwa Zbigniewa Kozłowskiego oraz „Zaczarowaną Fontannę” Władysława Wróblewskiego. Po ciekawej interpretacji odbyły się zajęcia oparte na zabawach ruchowych i ćwiczeniach dykcji. Najważniejsze elementy warsztatów obejmowały: zabawy integracyjno -komunikacyjne, ćwiczenia z dykcji, zasadzki fonetyczne. Prowadząca mówiła o różnicach linii melodycznych, dynamice słów, mimice i n. Czytając „Zaczarowaną Fontannę” zwracała uwagę na tempo, jakie należy przyjąć w wypowiadanych frazach, jakie środki ekspresji zastosować. Następnie dzieci ćwiczyły prawidłowy oddech. Właśnie ćwiczenia praktyczne wywoływały największe zainteresowanie. Drugi dzień warsztatów poświęcony był umiejętnościom scenicznym, takim jak: ruch sceniczny, ćwiczenia słuchu, ćwiczenia w mówieniu, ćwiczenia pamięciowe, elementy rytmiki. Po nabyciu podstawowych umiejętności wybrano z dwóch tekstów proponowanych przez autorkę jeden .Dzieci zdecydowały się na łatwiejszy ich zdaniem tekst. Wybrano wiersz Jana Brzechwy „ Na straganie”. Przeprowadzono analizę tekstu, podzielono rolę i rozpoczęto prace nad inscenizacją tekstu. Zajęcia prowadzono w oparciu o pedagogikę zabawy tj. wciągania dzieci do wszystkich ogniw przyjętych w realizacji przedsięwzięcia. Przyjęto, że dzieci podczas prac nad tekstem: wykształcą umiejętność współpracy, kompromisu, pokonają lęk przed występami publicznymi, pokonają nieśmiałość, poznają nowych kolegów i koleżanki, rozwiną zdolności słuchowe i ruchowe, uwierzą w siebie i swoje umiejętności, rozwiną też swoją wyobraźnię. Uczestnicy warsztatów zaprezentują inscenizację podczas finału Wakacyjnej Akademii Kultury.

Ewa Troczyńska -Porada

 
“Upiększa życie, uzupełnia je i w tej właśnie mierze.
 
Jest niezbędna, niezbędna jako funkcja biologiczna
 
dla poszczególnej osoby i niezbędna dla społeczeństwa
 
z uwagi na zawarty w nie sens…”
 
/J. Huzinga/