BAJSAROWICZ Michał

Urodził się 22.09.1963 r. w Drawsku, ale od najmłodszych lat mieszka w Gorzowie Wlkp. W latach 1986-92 studiował w PWSSP w Poznaniu. Dyplom w 1992 r. w pracowni Bogdana Wegnera. Członek Związku Polskich Artystów Plastyków.  
Bajsarowicz wpisuje się w europejską tradycję kreślenia postaci człowieka. Podstawą dla niego jest rysunek. Dopiero na jego podstawie rozwija malarstwo, rzeźbę, metaloplastykę. Zajmuje się głównie aktem. Postać ludzką traktuje jako pretekst do interpretacji formalnych w różnych mediach. Łączy malarstwo z rysunkiem, a człowiek jest dla niego szkicowym zapisem idei artystycznej. Dzięki doskonałemu warsztatowi i oszczędnemu stosowaniu barw szkice Michała Bajsrowicza mają czysty, klarowny charakter. Postaci ukazane w swoistych pozach mają wielką siłę wyrazu, o wiele większą niż akademickie akty.  
Na pytanie: kiedy obraz lub rzeźbę uznaje za udane, Michał Bajsarowicz odpowiedział: „Obraz nie musi być piękny, musi natomiast z tobą rozmawiać. Nieważne, jakim językiem. Musi gadać”.  
   
Wystawy:  
   
1987 – Herford – Niemcy, Galerie Fritzen;  
1989 – Cogeneliano – Włochy;  
Poznań, Galeria O. N.;  
1990 – Gorzów Wlkp., galeria Spichlerz;  
Lwów – Ukraina;  
1991 – Zielona Góra, Galeria BWA;  
1992 – Leoben – Austria, Galerie Payer;  
Gdańsk – Galeria BWA;  
1993 – Gorzów Wlkp.;  
1994 – Zielona Góra, Galeria U Jadźki;  
1995 – Eibiswald – Austria;  
1996 – Kindberg – Austria;  
1997 – Gorzów, Galeria Relax;  
1998 – Istambuł – Turcja;  
Triest – Włochy;  
1999 – Kostrzyn, Galeria Dialog;  
Zielona Góra – Galeria Art.;  
Herford, galeria Fritzen;  
2000 – Kostrzyn, Galeria Dialog;  
Leoben – Austria, Międzynarodowe Dni Sztuki;  
Norymberga – Niemcy, „Chronos ein Tag”;  
Gorzów, Muzeum Lubuskie;  
2001 – Leoben – Austria, Galerie Payer;  
Berlin – Niemcy, „Kunst und Literaturwerkstadt Hohenschönhausen”;  
Oranienburg – Niemcy, „Formwelten”;  
Erlangen – Niemcy „Nachwachen Herz Jesu -Kirche”;  
2002 – Insbruck – Austria, Międzynarodowe Targi Sztuki;  
Leoben – Austria, Międzynarodowe Dni Sztuki;  
2003 – Ilmenau – Niemcy, Kleine Galerie;  
Berlin – Niemcy, Galeria Aspria;  
Gorzów Wlkp. – Galeria BWA;  
2005 – Warszawa – Galeria Fokus;  
Bad Salzufen – Niemcy, „Fachwerk”;  
Zielona Góra;  
2006 – Piła, Galeria BWA;  
Gorzów Wlkp. Galeria Lamus;  
Oranienburg – Niemcy.  
   
W Teatrze im. J. Osterwy przygotował scenografię do sztuk:  
   
1993 – „Łagodna” wg F. Dostojewskiego, reż. Stanisław Kuźnik;  
1994 – „Puchatek, Prosiaczek, Kłapouchy i inni” wg A. A. Milnego, reż. Stanisław Kuźnik;  
1994 – „Konopielka” E. Redlińskiego, reż. Jerzy Nowacki;  
1995 – „Sie kochamy” M. Schisgala, reż. Stanisław Kuźnik.  
Miał liczne realizacje z zakresu architektury wnętrz w Polsce, Niemczech, Włoszech i Austrii, wykonywał głównie naścienne malarstwo monumentalne.